Wie op een hoge berg staat beziet de wereld vanuit een totaal ander perspectief dan wanneer hij op de grond staat; het is boven weidser, luchtiger, ruimer, terwijl het rumoer van het dagelijks leven letterlijk en figuurlijk ver weg is.
Door de eeuwen heen zijn de getuigenissen van hen die de spirituele berg beklommen eensluidend: men ervaart zich opgenomen in een eenheid die niet in woorden uit te drukken is. Er is geen besef meer van tijd en ruimte of van afgescheiden zijn die zo kenmerkend zijn voor de wereld van de dualiteit. Tijdens het afdalen van de berg verdwijnt de beleving van deze absolute eenheid. Toch is door het weidse perspectief zijn blik op de wereld beneden veranderd. Lees verder