Wie op een hoge berg staat beziet de wereld vanuit een totaal ander perspectief dan wanneer hij op de grond staat; het is boven weidser, luchtiger, ruimer, terwijl het rumoer van het dagelijks leven letterlijk en figuurlijk ver weg is.

Door de eeuwen heen zijn de getuigenissen van hen die de spirituele berg beklommen eensluidend: men ervaart zich opgenomen in een eenheid die niet in woorden uit te drukken is. Er is geen besef meer van tijd en ruimte of van afgescheiden zijn die zo kenmerkend zijn voor de wereld van de dualiteit. Tijdens het afdalen van de berg verdwijnt de beleving van deze absolute eenheid. Toch is door het weidse perspectief zijn blik op de wereld beneden veranderd. Lees verder →

Laozi 2

Als de hele wereld weet wat het mooie mooi maakt, dan is er al het lelijke.

Erkent iedereen de goedheid van het goede, dan bestaat ook het slechte.

Bestaan en niet-bestaan roepen elkaar op; moeilijk en gemakkelijk ontwikkelen elkaar, lang en kort vormen elkaar,                         hoog en laag berusten op elkaar,                    de stem voegt zich naar de toon;                voor en na volgen elkaar op.

Lees verder →

Wie anderen kent, is knap

Wie zichzelf kent, is verlicht

Wie anderen overwint, heeft kracht

Wie zichzelf overwint, is sterk

Lao Zi in vers 33 Lees verder →

Niet de volmaaktheid

Verbindt,

Maar verblindt ons

Lees verder →

(Je kunt op deze tekst reageren door hierboven  te klikken op: een reactie plaatsen)

Als metafoor voor de spirituele weg dient vaak het beeld van een berg. Daarbij stellen we ons voor dat het doel van de reiziger is om de top te bereiken.

Daarna houdt ons voorstellingsvermogen op. Alsof we onbewust denken dat de reiziger – eenmaal de bestemming bereikt – op de berg zal blijven, voor eeuwig verbonden met het hogere.  Alsof er dan geen enkele verbinding meer zou bestaan met ons gewone mensen beneden.

Dit blijkt gelukkig een misvatting. Wie boven in de ijle lucht één enkele ademteug is geschonken van een vurige zuiverheid die ons voorstellingsvermogen ver en ver overstijgt, is gehouden om deze ook weer uit te ademen.  Lees verder →

Anne Koole schreef:

Heel veel dank voor alles wat ons in genade geboden wordt vanuit de schaal van de Oosterse Wijsheid ! 

Maar wat moet ik zeggen?  Wat reflecteren?                    Wil er wel wat gezegd en geschreven worden?             Wil Tao dat wel?                        In mij wekken de Tao-lessen het diepe gevoel dat het beter is te leren zwijgen en hoe langer hoe stiller te worden. Maar hoe doe ik dat, of ook: hoe doe ik dat niet.  Komt het ‘als vanzelf’ als ik me op Tao richt? 

Vanuit mijn jeugd en christelijke traditie komen een paar woorden van Guido Gezelle in mijn herinnering: Lees verder →

In reflectie op de teksten van 7 februari volgt hieronder een beschouwing over TAO

Er was iets in een staat van vermenging,

voorafgaande aan het ontstaan van hemel en aarde

Stil en onstoflijk staat het alleen en verandert niet,

gaat het alom en wordt niet mat.

Men kan het beschouwen als de moeder van Al-onder-de-hemel.

Ik weet de eigenlijke naam ervan niet.

Daarom duid ik het aan als weg. [Tao]

Daodejing 25, Duyvendak Lees verder →

Diep verscholen in het duister

ligt de onzichtbare kracht van het leven.

Het midden daarvan bevat de essentie

van het verborgen licht.

Hierover spraken we twee weken geleden. Lees verder →

DE KOMENDE MAANDEN ZAL OP DEZE PLAATS OM DE VEERTIEN DAGEN OP ZATERDAG EEN BLOG GEPLAATST WORDEN.                IN DE TUSSENLIGGENDE TIJD KUNNEN DE BEZOEKERS HIEROP  REAGEREN. ER WORDT GEWERKT AAN EEN MOGELIJKHEID DAT OP DEZE PLAATS BEZOEKERS RECHTSTREEKS MET ELKAAR IN GESPREK KUNNEN GAAN. WIJ HOUDEN U OP DE HOOGTE.

DE DATA ZIJN:                                                                                           9 EN 23 JANUARI – 6 EN 20 FEBRUARI – 5 EN 19 MAART.

HET TEAM ‘HART VOOR TAO’. Lees verder →

Geachte aanwezigen.

Wij mensen zijn tweevoudige wezens; tijdelijk, gezien naar onze stoffelijke verschijning – die is immers eens geboren en zal ooit weer sterven –  en niet-tijdelijk gezien naar de energie waaruit we bestaan. Deze energie is afkomstig uit een mysterieuze Bron.

Een Bron die weer uit het onnoembare voortvloeit.

Het onnoembare dat we – bij gebrek aan beter –  Tao noemen.

In het boek Hart voor Tao staat centraal hoe de gerichtheid van de mens minder kan worden ten aanzien van zichzelf en op zijn eigenbelang, opdat zijn verbinding met de Bron van alle bestaan hersteld kan worden. Leidraad daarbij is de Daodejing van Lao Zi. Lees verder →